Rozważanie synodalne Dzień 10

Spotkanie X: FORMOWANIE SIĘ DO SYNODALNOŚCI

1. Z Dziejów Apostolskich (Dz 15, 22-35):

Wtedy Apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas,
i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści: «Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!» Wysłannicy przybyli więc do Antiochii i zwoławszy lud, oddali list. Gdy go przeczytano, ucieszyli się z jego pocieszającej treści. Juda i Sylas, którzy byli również prorokami, w częstych przemówieniach zachęcali i umacniali braci. Po upływie pewnego czasu wyprawili ich bracia z pozdrowieniami pokoju od braci do tych, którzy ich wysłali. A Paweł i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczali i razem z wielu innymi głosili słowo Pańskie.

2. Refleksja:

Zasadniczymi powodami zwołania Soboru Jerozolimskiego była kwestia obowiązywalności Starego Prawa oraz miejsce we wspólnocie Kościoła nowo ochrzczonych – szczególnie wywodzących się z pogaństwa. Dynamiczna ewangelizacja, wiara Żydów, jak i pogan domagały się uzyskania aprobaty ze strony Kościoła jerozolimskiego. Mowy Piotra, Barnaby i Pawła oraz Jakuba są odczytaniem Bożego planu.

Sobór Jerozolimski pokazuje, że cała wspólnota ma wpływ na kształtowanie się ostatecznych rozwiązań, często przy intensywnych i pełnych pasji dyskusjach. Jednocześnie widać już hierarchiczność pierwotnego Kościoła, szczególną pozycję Apostołów i Starszych,
a także Jakuba, który był przewodniczącym jerozolimskiej wspólnoty. Pomimo pierwotnych różnic poglądów, dzięki wsłuchiwaniu się w Ducha Świętego, ostatecznie wszyscy wypracowują wspólne stanowisko: brak konieczności obrzezania
i przyjmowania przez pogan większości zwyczajów Prawa Mojżeszowego.

Wskazując na Sobór Jerozolimski, pragniemy pokazać, jak powinna wyglądać synodalność w Kościele także dziś. Każdy wierny powinien mieć szansę na bycie wysłuchanym i współodpowie-dzialnym za decyzje podejmowane we wspólnocie. Jednocześnie hierarchiczność Kościoła stoi na straży depozytu wiary i moralności.

Historia Soboru Jerozolimskiego wskazuje, że kościelna jedność nie może być wprowadzana przez rozkazy i narzucanie autorytetu, ale przez spotkanie, dialog, modlitwę, wsłuchanie w Ducha Świętego. Synodalność, do której zostaliśmy zaproszeni, zakłada włączenie nas w proces decyzyjny. Reprezentując wszelkie środowiska i poglądy, nawet bardzo skrajne, możemy pomóc podjąć jak najlepsze decyzje w procesie odkrywania i pogłębiania prawdy w różnorodności,
a nie narzucania autorytatywnych rozwiązań. Jak zachęca papież Franciszek: „Oświeceni Słowem Bożym i zjednoczeni w modlitwie, będziemy mogli rozpoznać procesy poszukiwania woli Bożej
i podążać drogami, do których wzywa nas Bóg – ku głębszej komunii, pełniejszego uczestnictwa i większej otwartości na wypełnianie naszej misji w świecie.”

3. Krótka medytacja osobista

4. Modlitwa

Zgromadzeni jako Kościół zbudowany na fundamencie Apostołów, wołajmy z ufnością do Pana. Módlmy się:

– za papieża Franciszka, aby prowadził „łódź Kościoła” po wzburzonych falach współczesnego świata z niezłomną wiarą, żywą nadzieją i gorącą miłością. Ciebie prosimy…

– za chrześcijan, aby byli dobrymi świadkami Jezusa Chrystusa, promieniując w swoich środowiskach autentyczną wiarą i miłością. Ciebie prosimy…

– za wszystkich uczestniczących w spotkaniach synodalnych, aby wsłuchani w Ducha Świętego przyczyniali się do odnowy życia i misji Kościoła. Ciebie prosimy…

Bądź uwielbiony Panie za to, że nas wybrałeś i powołałeś, dając łaskę wiary, wejrzyj na przedstawione prośby i wspieraj mocą wszystkich, aby każdy pozwolił się prowadzić Duchowi Świętemu
i brał udział w budowaniu Twojego Królestwa. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Ojcze nasz….

5. Pytania do refleksji synodalnej

Duchowość podążania razem jest powołaniem do stawania się zasadą wychowawczą dla formacji osoby ludzkiej i chrześcijanina, rodzin
i wspólnot.

• Jak kształtujemy osoby, zwłaszcza te, które pełnią odpowiedzialne funkcje we wspólnocie chrześcijańskiej, aby były bardziej zdolne do „podążania razem”, słuchania siebie nawzajem i angażowania się
  w dialog?
• Jaką formację oferujemy w zakresie rozeznawania i sprawowania władzy?
• Jakie narzędzia pomagają nam odczytywać dynamikę kultury,
  w której jesteśmy zanurzeni i jej wpływ na nasz styl Kościoła?

– Czy dostrzegasz formy angażowania świeckich do większej odpowiedzialności za Kościół? W jaki sposób podejmowane w Kościele działania pozwalają odkrywać, że jest on wspólnotą „podążającą razem”? Czego brakuje do szerszego zrozumienia tej kwestii?
– Jaką formację proponuje Kościół, diecezja, parafia osobom zaangażowanym, by w wypełnianiu swoich zadań potrafiły „bardziej podążać razem”, słuchać siebie nawzajem i dialogować?