Rozważanie synodalne Dzień 8 (środa 19 stycznia 2022)

Spotkanie VIII: WŁADZA I UCZESTNICTWO

1. Z Ewangelii według św. Mateusza (Mt 20, 20-23):

Podeszła do Jezusa matka synów Zebedeusza ze swoimi synami
i oddając Mu pokłon, o coś Go prosiła. On ją zapytał: «Czego pragniesz?» Rzekła Mu: «Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie». Odpowiadając Jezus rzekł: «Nie wiecie, o co prosicie.
Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?» Odpowiedzieli Mu: «Możemy». On rzekł do nich: «Kielich mój pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale [dostanie się ono] tym, dla których mój Ojciec je przygotował»
Gdy dziesięciu [pozostałych] to usłyszało, oburzyli się na tych dwóch braci. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: «Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć
i dać swoje życie na okup za wielu».

2. Refleksja:

O co prosi matka synów Zebedeusza? Żeby byli najbliżej Jezusa, żeby znaczyli więcej od innych. Władza w ludzkim rozumieniu to dominacja nad słabszymi… i tak postępowało wielu królów… tak dziś postępuje wielu współczesnych polityków. Myślimy o naszym wywyższeniu, o własnym znaczeniu, o prestiżu, jakim się cieszymy w oczach innych. Jezus przeciwstawia takie rozumienie władzy
z duchowym jej ujęciem.

Bycie blisko Jezusa jest zobowiązujące. Być blisko Jezusa, to nie tylko być blisko radości, ale też i bólu, pokoju serca i niepokoju w nim. Pośród uczniów Jezusa nie może obowiązywać zasada: lepszy, gorszy, ważniejszy czy mniej ważny. Miarą wielkości ucznia, każdego człowieka jest służba. Nasze oczekiwania mogą być źródłem rozwoju albo przyczyną gniewu, żalu, napięć w relacjach
z innymi, rozczarowań i frustracji. Mogą być też źródłem rozwoju albo przyczyną gniewu, żalu, napięć w relacjach z innymi, rozczarowań i frustracji. Po naszych pragnieniach, dążeniach poznajemy na ile chcemy być blisko Jezusa.

W nauczaniu Jezusa, kryje się wielka mądrość. Oczywiście, że jako ludzie mamy się rozwijać, ale nie możemy tylko na tym opierać życia i dążyć do sukcesu za wszelką cenę. Nie stawiajmy sobie za cel, że chcemy być wielkimi na tym świecie. Naszym celem niech będzie, żeby czynić dobro i budować Boże królestwo już tutaj na ziemi.

3. Krótka medytacja osobista

4. Modlitwa

Zgromadzeni wokół Chrystusa, który przez swoją śmierć
i zmartwychwstanie oswobodził nas z niewoli grzechu, abyśmy mogli żyć w wolności dzieci Bożych, zanieśmy do Boga ufne błagania. Módlmy się:

– za sprawujących władzę, aby prawa, które ustanawiają, były sprawiedliwe dla wszystkich, gwarantowały wolność religijną
i poszanowanie przekonań ludzi wierzących. Ciebie prosimy…

– za rodziców, aby realizowali swoją misję wobec siebie i wobec swoich dzieci, na wzór Świętej Rodziny. Ciebie prosimy…

– za nas samych, dla których Panem jest Chrystus, abyśmy byli wierni Jezusowi, zarówno w drobnych sprawach codziennego życia jak i w godzinach wielkich prób. Ciebie prosimy…

Boże nasz i Ojcze, który widzisz wszystko i wszystkim kierujesz, przyjmij nasze prośby i przyjdź z pomocą potrzebującym, aby każdy
z nas mógł prowadzić życie spokojne i bezpieczne, w godności i poszanowaniu, przynosząc Ci chwałę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Ojcze nasz….

5. Pytania do refleksji synodalnej

Kościół synodalny jest Kościołem uczestniczącym i współodpowiedzialnym.

• W jaki sposób są określane cele, do których należy dążyć, droga do ich osiągnięcia i kroki, które należy podjąć?
• Jak sprawowana jest władza w naszym Kościele partykularnym?
• Jakie są praktyki pracy zespołowej i współodpowiedzialności?
• Jak promuje się posługi świeckich i podejmowanie odpowiedzialności przez wiernych?
• Jak funkcjonują organy synodalne na poziomie Kościoła partykularnego?
• Czy są one doświadczeniem owocnym?

– Czy jako wierny świecki zaangażowany w życie Kościoła przede wszystkim diecezjalnego i parafialnego jesteś włączony w wyznaczanie i realizowanie różnych zadań? Jeżeli tak, to jak to się realizuje? Jeżeli nie, to jak myślisz, dlaczego?
– Czy czujesz się współodpowiedzialny za swoją parafię w sferze materialnej i duchowej? Jak realizujesz tę odpowiedzialność? Czy na gruncie parafii Twój głos ma znaczenie i czy zauważasz potrzebę zabierania głosu i uczestniczenia w podejmowaniu decyzji?
– Jak i czy w ogóle zachęca się osoby świeckie do czynnego uczestnictwa w życiu parafialnym dając im możliwość jego tworzenia w istotnych kwestiach?
– Czy powierza się im prowadzenie grup i wspólnot parafialnych? Czy zachęca się do aktywnego uczestnictwa w życiu liturgicznym i ewangelizacyjnym?