Rozważanie synodalne Dzień 3 (piątek 14 stycznia 2022)

Spotkanie III: ZABIERANIE GŁOSU

1. Z Dziejów Apostolskich (Dz 5, 34-42):

Pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, uczony w Prawie i poważany przez cały lud, kazał na chwilę usunąć Apostołów i zabrał głos
w Radzie: «Mężowie izraelscy – przemówił do nich – zastanówcie się dobrze, co macie uczynić z tymi ludźmi. Bo niedawno temu wystąpił Teodas, podając się za kogoś niezwykłego. Przyłączyło się do niego około czterystu ludzi, został on zabity, a wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni i ślad po nich zaginął. Potem podczas spisu ludności wystąpił Judasz Galilejczyk i pociągnął lud za sobą. Zginął sam i wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni. Więc
i teraz wam mówię: Odstąpcie od tych ludzi i puśćcie ich! Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem». Usłuchali go.
A przywoławszy Apostołów kazali ich ubiczować i zabronili im przemawiać w imię Jezusa, a potem zwolnili. A oni odchodzili sprzed Sanhedrynu i cieszyli się, że stali się godni cierpieć dla imienia [Jezusa]. Nie przestawali też co dzień nauczać w świątyni i po domach i głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie.

2. Refleksja:

To jest reakcja na świadectwo św. Piotra i Apostołów, którzy wobec polecenia Żydów, by nie nauczali w imię Chrystusa, oświadczyli, że nie mogą być posłuszni tym, którzy chcieliby powstrzymać głoszenie Ewangelii. Oświeceni mocą Ducha Świętego stają się nieustraszonymi świadkami Chrystusa Zmartwychwstałego. Ich determinacja powoduje wstrząs żydowskiego „systemu religijnego”. Wobec całego Sanhedrynu zabiera głos Gamaliel, faryzeusz cieszący się poważaniem. Ukazuje swoim braciom, jak rozeznać sytuację. Wysuwa wniosek, że jeżeli uczniowie Jezusa
z Nazaretu uwierzyli szarlatanowi, to są skazani na zapomnienie, jeżeli jednak głoszą orędzie pochodzące od Boga, to lepiej zrezygnować z walki. Członkowie Sanhedrynu idą za jego opinią
i rezygnują z zamiaru zabicia Apostołów. Uwolnieni z więzienia uczniowie z tym większym zapałem świadczą o Chrystusie i Jego zmartwychwstaniu.

Trzeba było wyjątkowej odwagi i mocnej pozycji w Sanhedrynie, by wypowiedzieć się w tym duchu i przeciwko opinii zdecydowanej większości zgromadzenia. Faryzeusze byli przecież – jak wiadomo – od początku w ostrej opozycji do Chrystusa i jego uczniów. Argumentacja Gamaliela przedstawiona w obronie apostołów odwołuje się do konkretnych faktów, które ukazywały nietrwałość pewnych wystąpień i ruchów o charakterze politycznym. Będąc dziełem ludzi, skończyły się one całkowitym niepowodzeniem
i w momencie przemówienia Gamaliela nie miały już żadnego znaczenia. Gamaliel nie ukazuje w swoich słowach wewnętrznych przekonań co do chrześcijaństwa, ale jego wystąpienie jest świadectwem mądrości i rozwagi, która pochodziła jedynie
z głębokiej refleksji nad księgami natchnionymi, obserwacji życia
i szczerości wobec siebie i Boga.

Wystąpienie Gamaliela sprawiło, że jego stwierdzenie, wedle którego myśl czy sprawa pochodzące od Boga nie mogą być zniszczone przez człowieka, sprawdziło się wielokrotnie w historii Kościoła i życiu człowieka współpracującego z wolą Bożą. Także
i my, wszyscy ochrzczeni, jesteśmy zaproszeni, aby w świecie obojętnym na Boga z odwagą przyznawać się do Chrystusa
i zabierać głos w sprawach ważnych. Duch Święty uzdalnia nas do dzielenia się Ewangelią z innymi i powoduje, że mamy odwagę mówić innym o miłości Jezusa, nie wstydzimy się swojej wiary,
nie pokładamy ufności w swoich wysiłkach, ale zawsze ufamy Bogu.

3. Krótka medytacja osobista

4. Modlitwa

Przez Jezusa Chrystusa, w Duchu Świętym, módlmy się do Ojca
w niebie:

– za rządzących państwami, za polityków oraz wszystkich, którzy sprawują jakąkolwiek władzę i stanowią prawa, aby uczciwie służyli bliźnim i swoje priorytety opierali na nauce Chrystusa. Ciebie prosimy…

– za rodziny, małżeństwa, bliźnich żyjących w związkach niesakramentalnych, za osoby rozwiedzione oraz przeżywające trudności w życiu i w wierze, aby starali się przylgnąć do Jezusa i nie tracili nadziei w Boże Miłosierdzie i pomoc. Ciebie prosimy…

– za nas, abyśmy nie stawali się niewolnikami innych osób. Ciebie prosimy…

Boże Ojcze spraw, aby Duch Święty napełnił nas potęgą swej miłości i udzielił darów, które pozwolą nam mądrze i roztropnie kierować naszym życiem. Prosimy Cię o to przez Chrystusa Pana naszego. Amen. Ojcze nasz….

5. Pytania do refleksji synodalnej

Wszyscy są zaproszeni do mówienia z odwagą i parezją, to znaczy łącząc wolność, prawdę i miłość.

*  W jaki sposób promujemy wolny i autentyczny styl komuni-kacji wewnątrz wspólnoty i jej organów, bez dwulicowości
i oportunizmu?

*   A w odniesieniu do społeczeństwa, do którego należymy?

*   Kiedy i jak udaje nam się powiedzieć to, co jest dla nas ważne?

* Jak układają się relacje z systemem medialnym (nie tylko
z mediami katolickimi)?

*  Kto przemawia w imieniu wspólnoty chrześcijańskiej i jak jest on wybierany?

– Czy uważasz, że jesteś zaproszony do konstruktywnego mówienia w Kościele i o Kościele, np.
parafialnym?
– Dlaczego wiele osób nie chce zabierać głosu na spotkaniach? Z niechęci lub obojętności na sprawy
Kościoła? Może głównym powodem jest to, że nie ma takiej możliwości, lub brak wiary że ten
konkretny głos coś w ogóle znaczy?

– Czy zauważasz potrzebę dopuszczenia osób świeckich do nauczania, np. w katechezie parafialnej
(poza szkołą)?
– Czy myślisz, że świeccy liderzy powinni być bardziej zaangażowani w działanie grup parafialnych
i stowarzyszeń kościelnych? Na czym takie zaangażowanie mogłoby polegać?
– W jakich elementach życia diecezji i parafii świeccy mogliby pełnić zadania, które dzisiaj wykonują
przede wszystkim osoby duchowne?